Όζος του θυρεοειδούς και κύηση.


Είναι γνωστό πως κατά τη διάρκεια της κύησης ο θυρεοειδής αδένας διογκώνεται εξαιτίας της αυξημένης διέγερσης που δέχεται, προκαλώντας μια υπερτροφία και υπερπλασία του αδένος που μπορεί να φτάσει στο 20 - 30% του αρχικού του όγκου. Όμως αυτό που κυρίως πρέπει να μας απασχολεί, είναι η παρουσία ενός όζου που πρωτοεμφανίζεται μετά την έναρξη της κύησης.
Παρά το γεγονός ότι οι όζοι αυτοί είναι συνήθως μικρού μεγέθους (5-15mm) και καλοήθεις, ο παρακλινικός έλεγχος δεν πρέπει να παραμεληθεί. Η χρήση των ραδιοισοτόπων είναι βέβαια απαγορευτική και ο έλεγχος βασίζεται στο υπερηχογράφημα, στην παρακέντηση δια λεπτής βελόνης, στην κυτταρολογική εξέταση και στις τιμές των ορμονών. Με την βοήθεια αυτών των παρακλινικών εξετάσεων δίνεται η δυνατότητα της διαγνωστικής προσέγγισης του όζου.
Το πρόβλημα βέβαια εμφανίζεται τη στιγμή της ανακάλυψης ενός συμπαγούς όζου, με κυτταρολογική εξέταση ύποπτη ή θετική για κακοήθες νεόπλασμα και έτσι ανακύπτει το δίλημμα ως προς την ημερομηνία της χειρουργικής επέμβασης.
Οι επιπτώσεις της γενικής αναισθησίας τόσο στο έμβρυο όσο και στη μητέρα κατά τη διάρκεια του πρώτου και του τρίτου τρίμηνου της κύησης, μπορεί να είναι πολύ σοβαρές και καθοριστικές για τη φυσιολογική εξέλιξη της εγκυμοσύνης, ενώ κατά τη διάρκεια του δεύτερου τρίμηνου είναι ο πιο κατάλληλος χρόνος για μια χειρουργική επέμβαση. Σε περίπτωση ανακάλυψης ενός καρκινώματος του θυρεοειδούς κατά τη διάρκεια του πρώτου τριμήνου, η χειρουργική επέμβαση προγραμματίζεται για το δεύτερο τρίμηνο, ενώ εάν η διάγνωση γίνει κατά τη διάρκεια του τρίτου τριμήνου, η ασθενής υποβάλλεται σε θεραπεία καταστολής με θυροξίνη και η θυρεοειδεκτομή προγραμματίζεται για μετά τον τοκετό.